یکی دیدم زبانش را چو ماری در دهان دارد
به هرکس میرسد آزار با نیش زبان دارد

یکی دیگر پری دارد ،پریدن را نمیداند
شتر مرغ است و پر از او ،دریغ این آسمان دارد

یکی چون لاک پشت اینجا ، فرو در لاک خود رفته
برای خویش یک خلوت جدا از دیگران دارد

یکی همچون کلاغ است و خبر بردن شده کارش
یکی چون موش در دیوارها گوشی نهان دارد

یکی چون اسب می تازد ولیکن در توان اندک
یکی همچون شتر اما بسی تاب و توان دارد

به هر سو می کِشد تیغی یکی چون خارپشت اینجا
حریم کوچکش را تا ز دشمن در امان دارد

یکی پرکینه چون عقرب تو را هرگز نمی بخشد
دُمی کج سوی خود کرده که زهری بیکران دارد

یکی چون جغد ماوایی ندارد غیر ویرانه
یکی پر مهر چون قمری ، به هر بام آشیان دارد

یکی چون ماهی و آبش نسازد هیچ سیرابش
یکی دنیایی از حسرت به پشتش چون خران دارد

یکی قصدش چنان شیران بُود یک رنگ و رو در رو
یکی هم حیله وُ مکری بسان روبهان دارد

یکی بوزینه است اینجا تمام فعل او تقلید
یکی هم خوش سخن ،گرچه ،مرام طوطیان دارد

یکی چون کبک در برفی فرو برده سر خود را
یکی طاووس و شرم از خویش ،نزد این و آن دارد

کبوتر،گاو و گوساله ،الاغ و ببر و گرگ و میش
شغال و کرم و کرکس هم نمونه بس عیان دارد

ببین این باغ وحشی که تو نامش داده ای انسان
کجا خلقی چنین ناقص شکوهی جاودان دارد؟

مگو سالار مخلوقات ای مخلوط حیوانات
کجا حیوان به همنوعش بجز تو قصد جان دارد؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: